Grappig, de dag is pas een half uur oud, mijn koffie staat nog te pruttelen, of ik heb al twee keer dezelfde opmerking gehoord. Het gaat over dit bericht dat er een deksteen is gevallen van het hunebed bij Eexterhalte – hunebed D14 in jargon. De Stichting Het Drentse Landschap
onderzoekt hoe het hunebed gerepareerd kan worden. Het monument is in de jaren ’90 gerestaureerd, maar het werd toen door een andere organisatie beheerd. “We weten niet precies hoe het toen is gerestaureerd en wat er precies is gedaan”, vertelt Bezuijen.
Of ik dat niet onprofessioneel vind? Nou nee. Ik vond het juist aangenaam om dit te lezen.
Ik stel me voor dat de pers voor de deur stond, dat iemand van Het Drentse Landschap de mensen te woord stond en vertelde dat ’ie het even niet wist. Het zou me verbazen als er werkelijk een probleem was: de oorspronkelijke beheersstichting heeft een archief en de relevante stukken moeten ergens zijn, en na een jaar of twintig zou dat best weleens in het Provinciaal Depot kunnen zijn of in het deel van het archief dat bekendstaat als “semistatisch”. Zelfs bij die oorspronkelijke beheersstichting hebben ze de stukken zo 1-2-3 niet bij de hand, laat staan dat Het Drentse Landschap er in een handomdraai bij kan.
Teddy Bezuijen, wiens functie ik zo snel niet kan ontdekken maar die vaker over hunebedden heeft gesproken, heeft dus gewoon een eerlijk antwoord gegeven en in een tijd waarin woordvoerders op elke vraag een gelikt antwoord klaar hebben liggen, is dat wel zo prettig. Ik heb net afgelopen dinsdag een praatje gehouden (in het kader van Oog op de Oudheid) waarin ik betoogde dat wetenschappers de vrijheid die ze bij de interpretatie hebben vaak gebruiken om de meest tot de publieke verbeelding sprekende interpretatie te geven, waarna de pers het in een traditioneel frame giet. Ik had ook kunnen vertellen dat wetenschappers regelmatig relevante informatie achterhouden en in het openbaar zelden even hard twijfelen als in gezelschap van hun collega’s. Zo komen nogal wat schijnzekerheden in de wereld.
Juist daarom trof de openheid van Het Drentse Landschap me. Als je het niet weet, dan zeg je het gewoon, ongeveer zoals een leerkracht op een goede vraag kan antwoorden “Dat weet ik vandaag niet maar volgende week heb ik het opgezocht.” Dus nee, ik kan niet verontwaardigd zijn.
“hin et deel” => “in het deel”.
Verbeterd, dank.
Staat je koffie te pruttelen? Wat voor koffie is dat in vredesnaam?
Hear, hear.
Mooi gezegd.
Creëert dit niet in de ogen van Jan Publiek de schijnzekerheid dat ‘ze geen idee hebben wat ze doen’?
En er bestaat natuurlijk altijd de kans dat men een of ander commercieel bureau heeft ingeschakeld, pre-Malta, inmiddels is de boel failliet, bedrijfsdossiers weg.. kopieën onvindbaar..
Dat zou een overtreding zijn van de Archiefwet 1995 en dan is er inderdaad een probleem. Ik denk dat het ook weleens voorkomt. Maar dat is dan een kwestie voor de Archiefinspectie, niet van de Stichting Het Drentse Landschap. Dat was waar de kritiek op kwam vanmorgen vroeg.